Ne büyük bir kayýptýr ki; Bana hiçliði yazdýrýyor.
Alýnmayacak nasýl olsa kimse üstüne. Bir elin parmaðýndan az insan duyacak söylediklerimi.
Konuþmasam da olurdu ama cahil yüreðim söz dinlemiyor.
" Somali´de otuz bin çocuk açlýktan öldü." Mahallende aç çocuk doyurdunmu?
Topraða verdiðin þehitleri unuttunmu?
Çok seviyorum bu güncel insanlýðýnýzý.
Vicdan gevezeliklerinize hoþgörüm azalýyor, Açlýktan çocuklar, savaþtan delikanlýlar öldükçe. Konuþmayýn ne olur. Bugüne sahip çýkamayan sizler mi kurtaracaksýnýz yarýnlarý? Ýki "duyarlýyým" linkiyle doyup, dirilmiyor onlar...
Kabullenin Açlýklara, Ölümlere, Yalana Ýnsan onurunun ayaklar altýna alýnýþýna Olan çaresizliðinizi. Belki bu bir çare olur...
" Oðlum kapat þu televizyonu!"
Eskimolar için iftar vakti.
"Tatlý da ne var Anne?"
Sosyal Medyada Paylaşın:
Murat Kayali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.