Yandým enderinden Yanmadým deðil Ýlk aþkýn alev haliyle Tutuþtum, hiç sönmeyecek gibi Yanýk izleri kaldý Hiç silinmeyecek Ruhumun derinlerinde…
Aþkýn kor hali;
Kor oldu sonra Ýçten içe yana yana yýllarca Aþkýn kor hali alev halinden Daha çok yaktý, kavurdu Hiç geçmez sandýðým En çok acýtan sanki buydu…
Aþkýn kül hali;
Zamana mý yenildi Umut mu tükendi bilmem Yoksa duygularýmda mý yanýp gitti Ateþten kora dönen aþkým Kül oldu uçtu uzaklara savruldu Gözden düþtü kýymetsiz oldu…
Aþkýn buz hali;
Buz kesmiþti artýk yüreðimde Aþka ayrýlmýþ en nadide Ama ýþýk görmeyen Kapýlarý paslý kilit iþlemeyen En karanlýk kuytu köþe…
Aþkýn gül hali;
Her halini yaþadým Her hali ayrý bir his Her his ayrý bir iz býraktý benliðim de Aþka inancýmý yitirdiðim Artýk umut bile etmediðim Sevmek suç aþk ýzdýrab dediðim Ömrümün son duraðýn da Yasak günah bildiðim Aþkýn gül halini yaþýyorum þimdi Dikenine katlanmakmýþ ne güzel Caným yanacakmýþ Ne gam ne keder Senden gelsin gelecekse Seninle yaþadýðým Üç beþ günde olsa Hayattan çaldýðým Ben bunu zarar deðil kar sayarým Aþkýn gül halini bana yaþattýðýn için Ancak sana minnet duyarým
Seni gül gibi seviyorum aþkým…
GÜLÞEN KARADAÐ O6.07.2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülşen KARADAĞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.