Anne sýký sýkýya ört üzerimi öyle bir mevsim ki sabahýn, gözümü açtýðým gibi bütün takvim yapraklarý koparýlsýn istiyorum duvardan...
bak durmam yarýn soluðu dýþarda alýrým öbürsü gün bir baþka sokakta yalnýz dizlerimin kanamasýyla kalmayacak bu anne ki bende babam gibi etten kemikten bir insanýn...
babam demiþken sahi neden þimdiye deðin hiç sarýlýp öpmedi beni anne ? tamam gece geç saatlerde geliyor olabilir doðrusu kolay deðil kocaman bir þehirde iþçi olmak... ama sen dizlerinde uyukladýðýma bakma anne ben artýk çocuk deðilim... okulda öðretmenimizde öyle diyordu çocuklarýn olur olmaz yerde sataþmasýna aldýrmayýp...
hadi perdeleri sýký sýkýya ört... biliyorum, sende korkuyorsun benim gibi gökgürültüsünden ki bu gece de babam gelmeyecek gibi, baksana saat gecenin bir yarýsý
Sosyal Medyada Paylaşın:
yasar_Çetinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.