Kuþak çatýþmasýný ne çok yaþardýk seninle…
“Yeni nesilleri anlayamýyorum artýk,”
diye isyan ederken sen;
ben,
beni baský altýnda tuttuðundan þikâyet ederdim.
Birbirimizi sorgulamakla geçerdi günlerimiz.
Sen beni baþka oðullarla kýyaslayarak,
ben seni baþka annelerle itiþtirerek,
sürüp giderdi kavgalarýmýz.
Sen kendi çocukluðundan örnekler vererek
her eylemimi tenkit ettikçe ben,
devir deðiþti artýk, diye baðýrýrdým.
Ben büyürken seni de büyüttüm.
O günlerde olduðu gibi oturt beni önüne,
nasihatler ver,
hepsi senin doðrularýn olsun anne!
Yeterli…”