ADSIZ VE BU

Bu,
Öyle bir þey ki bu
Ne yaþatýr, ne öldürür.
Hüzünün yüzünü güldürür.

Zehirdir bu,
Kalbini yýkarlar.
Geçer sanarsýn,
Yine kusarsýn.

Bu yýldýzlarý saydýrýr
Karanlýða birebir, ötesi candýr.
Bulutlu havalara saydýrttýrýr,
Göstermiyor diye ayý.

Bir deniz kokusunu kalýr elinde
Gelde yetin.
Abarttýk artýk, göster kendini,
Bitsin sen diyetim.

Hasret mi bu ?

Üzüntü deðil,
Keder deðil,
Elem deðil,
Zeval deðil,
Ölmek deðil,
Yaþamak hiç deðil.

Karanlýk mý ?
Belki.

Aklým ermiyor sana.
Ýlk okulda dedikleri yalan.
’’Zeki ama çalýþsa yapar.’’
Ulan kim zeki ?

Karþýna geçtiðinde yaþadýðýný unutan mý ?
Yok bir çýkmazýn anahtarýný senelerce bulamayan mý ?

Heeepsi boþ.

Tek bildiðim;
Huzur sana
Hüzün bana zeki.

Tüm derslerim pekiyi
Karanlýktan sözlüsüz geçtim.
Ama senin derslerinde...
Eve götüremedim karneyi...

Sosyal Medyada Paylaşın: