YALNIZ SEN VARSIN BEYAZ GÜLÜM...

evde bahçede ve sokakta,
bir eylül akþamý gördüðüm,
o beyaz hayalsin uzakta...

yeter.. gel artýk yeter..
karanfiller açtý gel
kýþ bahçesinde, güller
beyaz güller açtý gel

ayrýlýk diye bir þey yok.
bu bizim yalanýmýz.
sevmek var aslýnda, özlemek var, beklemek var.
þimdi neredesin? ne yapýyorsun?

özleme bir diyeceðim yok.
o kömür kýrýntýlarý arasýnda parlayan bir cam parçasý.
o nefes alýþý sevgimizin, kavuþmalarýmýzýn anlamý.
o tek güzel yönü bekleyiþlerimizin.

verdiðin bütün acýlara dayanýyorsam;
seni özlediðim içindir.
beklemenin korkunç zehri öldürmüyorsa beni;
seni özlediðim içindir.
yaþýyorsam; içimde umut varsa,
yine seni özlediðim içindir.

beni kör kuyularda merdivensiz býraktýn,
denizler ortasýnda bak yelkensiz býraktýn,
öylesine yýktýn ki bütün inançlarýmý;
beni bensiz býraktýn; beni sensiz býraktýn.

kucaðýmda bir yýðýn
meyvasý ayrýlýðýn,
ben yine geleceðim
benim küçük meleðim.

býrakma beni sevdiðim
gidiþine dayanamam
hasret gözyaþlarýmla
kendimi avutamam

ben senin en çok gözlerini sevdim
kah çocukça mavi, kah inadýna yeþil
aydýnlýklar, esenlikler, mutluluklar
hiç biri gözlerin kadar anlamlý deðil

ben seni sevdim mi? sevdim, kime ne
tuttum, ta içime oturttum seni
aldým, okþadým saçlarýný, öptüm
içtim yudum yudum güzelliðini


Sosyal Medyada Paylaşın: