Saat sabahýn tam tan uyanýþýndayken Arsýz bir ayaz sýzar odanýn ücra köþesine Kimsecikler yok sanýyor gibi süzülür önce Tavandaki çaný sallayýverir pervasýz,sinsice
Titrek bir ses duyulur sonra dip odadan; Kimdir o?Yoksa, sen misin?Geldin mi? Beni buralarda býrakmayacaðýný biliyordum Her gün geliþine kucak açmýþ bekliyordum. Gel !Gel hadi þöyle yamacýma, yaklaþ biraz. Feri sönmekte olan gözlerimle bir kez daha göreyim Hisleri, veda mektubunu çoktan yazmýþ ellerimle O gül yüzüne bir avuçluk hasret kafesi öreyim
Hadi! Çok görme bunu bana n’olur Ömrümden ziyade zamaným yok biliyorsun Beni bugün burada buldun, buldun... Çýk artýk o karanlýktan, öyle ne duruyorsun? Çok çektirdin bana hala geçmedi mi inadýn Sanýrým ayaktasýn, canlýdýr kolun, kanadýn Bir adým atsan bana hemencecik yanýmdasýn Durma!Uzat ellerini, sen benim tek sýlamsýn.
Yoksa yoksa sen beklediðim deðil misin? Yine rüya mý görüyorum yakaza karanlýðýnda Kimsin, nesin, bir ses de mi veremezsin Tükenen bu bedene, ben dostum diyemez misin
Ve güneþ dýþarýda iyice yükselir Odanýn içine hüzme hüzme süzülür Aydýnlýk sarýnca karanlýk duvarlarý Geceden açýk kalmýþ bir pencere görülür.
Buðra San
Sosyal Medyada Paylaşın:
Buğra San Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.