ebruli fistanlý hayat tüm albenisiyle karþýma oturdu bitmez tükenmez nasihatlerine baþladý;
soluyorsa gönül bahçende açan ýtýrlar ýþýtmýyorsa hilâl kaþlar, yum gözlerini çaresiz suskunsa bez baðladýðýn yatýrlar bekleme söndür baðrýnda yanan közlerini
gün sonunda solacaksa rengarenk kardelen neden solursun sensiz nefesin aðrýsýný gönül sancýsý çekersin gün gün baðýr delen çanlar çalsýn artýk çalsýn veda çaðrýsýný
bil ki gönlündeki kâþâneler viraneyse ötmeye baþladýysa baykuþlar vira vira kalbindeki sancýlarýn sebebi her neyse demir al, vaktidir, o konuþlar vira vira
kýrmýzý pabuçlu mavi kurdeleli hayat tüm afacanlýðýyla haydi kalk gidelim dedi; uzaklara, kalk gidelim..
29 Mayýs 2011 /Manavgat
Sosyal Medyada Paylaşın:
Adile Soylu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.