YALNIZLIĞI YAŞIYORDU

Artýk yalnýzlýðý yaþýyordu
Elinden tutaný yoktu
Her yediði darbede
Ayakta durmaya çalýþarak
Yaralarýný kendi sarýyor
Kanayan yaralarýnýn
Merhemide kendi oluyordu

Buðulu gözleriyle
Yedi tepe Ýstanbulu seyrediyor
Yalnýzlýðýna aðlýyordu
Gözyaþlarýný silerek
Hayata küsmüþ
Kaderine isyan etmiþti

Yaþadýðý anýlarý düþünüyor
Düþündüðünde tatlý anýlar
Yerini acý anýlara býrakýyordu
Hak etmemiþti bunlarý biliyordu
Biliyordu ama sevmiþti bir kere
Delice taparcasýna her þeyinle

O ulaþamadýðý vazgeçilmeziydi
Yeðane bir varlýktý onun için
Hayata baðlýyan yaþam kaynaðýydý
Ölüm darbesini düþünmeden vurandý
Artýk mevsimler ayný geçicekti
Kara kýþlarý yaþýyacak

Karanlýk gecelerin koynunda
Üþüyecek, titreyecekti
Aydýnlanmayan sabahlarda
Aydýnlýklara hasret kalýcak
Karanlýklar onu koynunda saklýcaktý
Bir mum alevinde içi titreyecek
O yalnýzlýðýný yaþýyacaktý
Hayata dair yaþanmýþ ne varsaa
Ýçinde sýr olarak kalýcaktý,,,,
Berfin Karahan/A.P/5/27/2011/15/45
Sosyal Medyada Paylaşın: