YALNIZLIĞIM MAVİ BENİM

YALNIZLIÐIM MAVÝ BENÝM

Yalnýzlýðý maviye boyayalým
Silelim karalarý…
Hem mavi çoðaltýr da yalnýzlýðý.

Bak yalnýzlýk gelmiþ sana!
Hadi misafir et, dinlendir onu…
Yalnýzlýk var ya, kendinden yorulmuþ.
Dinle yalnýzlýðý, kulak ver sesine
Neler de anlatýyor sana…

Biliyor mu sen onu mavine boyayacaksýn,
Umutlarýnla onu süsleyeceksin?
Hem bilir misin, ben de maviyim
Umutlar gibi?

Yalnýzlýk sana mý geldi demiþtin?
Hoþ karþýlasaydýn onu…
Sor ona; kimlerin sevdasýna tanýk olmuþ,
Kimler onu gözyaþlarýyla ýslatmýþ?
sor ona; hangi ayrýlýkta en çok üzülmüþ,
Acaba elleri üþümüþ mü?
Donmuþ mu yüreði, ya da aþký görüp yanmýþ mý?
Sor ona; ister mi benim mavimi?
Hem benim umutlarým gülümsetir onu…

Üþüyor mu hala? Tut ellerini de üþümesin.
Ona ýsýnmayý öðret, sonra da sevmeyi…
Ama yavaþ yavaþ öðret ki, korkmasýn yalnýzlýk.
Sonra, eðer ki korkarsa, sana kusar!
Neyi mi? Herkesten topladýklarýný…
Acýlarý, karalarý ve ayrýlýklarý…
Düþün! Heyben taþýr mý artýk acýyý,
Bir ayrýlýðý daha kaldýrýr mý yüreðin?

Söylemedin mi ona; sen mavisin
Ve onu da maviye boyayacaðýný?
Sen gibi… umutlarýn gibi, o da mavi olacak;
Sevgi kokacak, sevgi…
Ben maviyim ya, yalnýzlýðým da mavi benim...
Hatice Nilüfer Karataþ



Sosyal Medyada Paylaşın: