ÇOCUKLARIMA HASRET

Öpüp sevemem çocuklarýmý,
Arada parmaklýk, cam bölmeler var,
Bastýrýp göksüme sarýlamam ki,
Arada parmaklýk cam bölmeler var.

Bakarken onlarýn o gül yüzüne,
Boyunlarý bükülür aðlar bakarlar,
Ýsterim onlarý öpüp koklayým,
Arada parmaklýk cam bölmeler var.

Yaseminim neþeli cývýl,cývýl dýr,
Oyun heveslisi yaþam doludur,
Ziyarete gelir boynu bükülür,
Arada parmaklýk cam bölmeler var.

Yaðmur’um durgun sular gibidir,
Babasýný görünce koþar gelirdi,
Eli cama takýldý þaþýrýp kaldý,
Arada parmaklýk cam bölmeler var.

Bitecek yavrularým bitecek elbet,
Sarýlacak size kalem tutan bu eller,
Ne bir engel kalacak ne de bir hasret,
Ýþte o zaman çatlasýn o cam bölmeler.

Bekir Yavuz
8.Mart.1988.Salý
Saðmacýlar cezaevi sol Blok
C.11.koðuþu. Bayrampaþa
Ýstanbul




Sosyal Medyada Paylaşın: