Ey… Gün görmemiþ sevdamýn Firdevs cenneti
Ey… Dualarýmýn iz düþümü sessizliðimin nefesi
Adýn, aklým Elif…
Rahmanla düþtün güneþ suyu içen yüreðime
Sen geçersin göðsümün nehirlerinden
Sen doðarsýn güneþin doðduðu yerden
Sana küs sana aç yaþamak zor
Sen yokken çýkýyorum kendimden
Issýz göçlere savrulduðum
Nice cehennemler geçti üstümden
Buz sarkýtlarýnýn gölgesinde
Agu dan keskin ince bir lav akýyor
Yaþadýðým þehre
Adým baþý elem
Göz sularýyla besleniyor kaldýrýmlar
Sevgi, aþk, adamlýk fakir
Kuþ yüreði çabasýnda, benim üþüyen
Kim inanýr yangýnlarda doðduðuma
Baþkasý el, baþkasý yaban
Ömrümce kimseye yalvarmadým
Aðlamasam da
Susmaz içimdeki sana susayan ahraz adam
Býrak… Yazdýrma intihar öykülerini
Azan bir tutkudur sevda
Dalýp deryasýna
Cennete ermek ister insan
Kanýma hükmeden sancýlarýmýn faili
Eþkýya kuþatmasý cellât gözlerini
Ölümlere benzetme
Aþkýnla kavrulduðum
Prangalý bir dünya var bende
Akrep intiharý kör katil
Þahmeran el eder
Baþý sonu belli deðil
Senden metruk günahlarýn kilidini
Dermansýz kâbuslarýn gardiyaný
Meymenetsiz zebanilere býraktým
Aþk ile aðlayan benim
Yak hadi kandilleri
Ver ateþini
Alýþtýrma aç kalmýþ alazlarý doyurmaya
Beklettiðin yeter
Unutturma sevdirmeyi
Bakarsýn kollarýna buz düþer
Bilal KARAMAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.