Medeniyet dedik, zedeleştik!
Dinleyin, dostlar, arkadaþlar,
Hemen hükmetmeyin, sabýr edin,
Yýllarca içimize giren þu ön yargýlar,
Zanlar, yalanlar ve hala dökülen kanlar…
Medeniyet diye güya garbý gösterdiler,
Onu asýrlarca insan kanýyla beslendiler,
Zulmettiler, gizlendiler, peþkeþ çektiler,
Zulmü bugün medeniyetin abidesi yaptýlar…
Ýstemem ben medeniyet onlarýn zül met,
Kendileri beslensin, genlerinde ki hamaset,
Deðemesin mabedime, mahremime bu zillet,
Kalmadý mý artýk damarda akacak bir taze kan…
Maraþ niye kahraman, Antep neden gazi,
Sütçü imam hani, gazeteci Tahsin nerede,
Kara Fatmalar dýþlandý kendi askerlerince,
Batý medeniyeti morfini çektiler sessizce…
Þarklý kalayým, aidiyetimi, hilkatimi bileyim,
Yaratan’a köle olayým, medeniyeti neyleyim,
Yýllarca uyduk, uyutulduk, sanki buharlaþtýk,
Akide karýþýk, hilkat kýrýþýk, kalb þirkle barýþýk…
Neyleyim medeniyeti, benliðim kayboldukça,
Din dýþlandýkça, kýzým saçýlýnca, oðlum kaçýnca,
Sýnýrda asker olsa ne yazar, her gün içeri sýzýnca,
Milletim esir oldukça, gayri Müslim hür yaþadýkça…
Kur’an mý, ne yazar, Onu anlayan birisi var mý?
Hoca mý, bir zavallý mahkûm, hürriyeti kýsýtlý,
Dua mý, ne anlýyorsun, Arapçadan yoksunsun,
Sadece âmin diyerek, biçare kafaný sallýyorsun…
Ne oldu bizlere, mazi kayýp, atiden bihaberiz,
Neden nihayeti bulunan bir hayata, hep biganeyiz,
Makamýn mý, paran mý, payen mi, senin kurtuluþun,
Ne olur bir kez düþün, sende diyarý terk edip gideceksin
Ruhun tenini, tenin kabri, kabir ise seni terk edecek,
Sen, periþan, ahval harap, melekler o an sual edecekler,
Sen, biçare, zavallýsýn, hilkatinden bihaber âdemi beþersin,
Nefsin, sadece medeniyet, keyfiyet ve ön yargýnla buluþacaksýn…
Mustafa CÝLASUN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Cilasun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.