MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

BU ŞİİR DEĞİLDİR
thrky

BU ŞİİR DEĞİLDİR



Dokuz yaþýnda ya var ya yokuz.
Çikolatalar gelmiþtir okul kantinine,
dünyanýn taaa öbür ucunda zannettiðimiz þehirden.
Yiyemeyiz bir müddet.
Çünkü hemen bitmemelidir.

Þiir de biraz böyledir.

Adettendi zahir;
biz Tahtamescit’in suratsýz çocuklarý
C þubesindeydik de,
eli yüzü düzgün olanlar,
A da yahut B de idi.
Mesela Tibet diye bir çocuk vardý
baþka sýnýftan.
Sosyal hayatý bile baþka sýnýf olan.
Bizim mahallenin sümüklülerine benzemezdi.
Yüzü akça, elleri pamuk gibiydi.
Nasýl becerirdi hiç bilemezdik,
çikolatalarý löp löp götürürdü de,
eline aðzýna bulaþtýrmazdý.
Velet sanki uzaylýydý.

Sonra bir de
bir"baþkasý" daha vardý.
O,
hiç kimseye benzemezdi.
Ki, tüm ahali divane.
Tibet’te ayný kýza,
ben de.
Yaþ,
anca dokuz.

O "baþkasý" þehirden gelmiþti.
Dünyanýn öbür ucundan.
Bakýþý,
keçeli kalemlerin kokusuna benziyordu.

Hocamýz Cahit Canko.
Hatýrlayanlar bilir.
Barýþ Manço desen yeridir.
Halk oyunlarý provasýndayýz.
Folklor ekibi için seçmeler var.
Yanýk yað ile silinmiþ sahnenin üstündeyiz.
Türkümüz "Süpürgesi yoncadan Eminem."
Dokuz yaþýndaki parmaðým havada;
birisi tutacak ve haydaaa.

Dokuz yaþýndaki serçe parmaðým
Tibet’in parmaðýný bekler iken
üstüne beyaz bir güvercin konuyor.
O "baþkasý" nýn yüzündeki tebessüm
bana doðru yýldýrýmlar oluyor.
Parmaðýndan parmaðýma ateþler oluyor.
Ne elim iþe varýyor
ne gözüm oynaþtan ayrýlýyor.
Ýlk elenen ben oluyorum.
Ýlk kaybeden...

Zannýmca þiir
biraz da böyledir.

Derken...
Artýk herþey geçip gitmiþtir.
Hiç yaþamamýþsýnýz gibi.
Þimdi baþka bir hayattasýnýzdýr.
Þimdi ekmek kavgasý vardýr.
Amire hürmet vardýr, memura rüþvet,
fakire "Allah versin" kelamý.
Egolara da þöyle en azýndan
bilmem ne derneðinin baþkanlýk makamý.
Sonra taksitler vardýr,
yeni yeni ihtiyaçlar.
Ýþyerine yeni makina,
arabaya bandrol,
eve tuz, kýza toka
oðlana çikolata...

Ama kantindeki çikolata
çook geride kalmýþtýr.
O "baþkasý" da.
Unutmaya yüz tuttuðunuz þeyler vardýr,
yeniden hatýrladýklarýnýz da.
Hafýzanýz canlanýverir.
Siz, tam da bilmem neyi okurken
hince tebessüm ettirir.
Yahut ince bir sýzý býrakýveririr koynunuza.
Beslemek istersiniz gizliden o sýzýyý.
Doðrusu
þaþýlacak þeydir o.

Bu ise þiirin ta kendisidir.

Ve benim bu yazdýklarým,
aslýnda þiir deðildir.
Siz bunlarý okur iken
uzaklara dalýp gitmelerinizi,
mürekkep eylemektir.

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.