İki vakit sonra...!

Hüznün yönü bahara dönük…
Yüzünde okyanus izi…
Ve sözlerin sevgili,
Hazarýn keskin dili!
Köhne karanlýklarýn nöbetinde
Açma üstümü giderken
Býrak kalsýn kokunun sindiði birkaç aný…
Ýnceden bir sýzý ile Ýdil nehri þahittir
Yok oluþlara ey kalbimin aðrýsý!


Bakma öyle kalabalýk oluþuna ruhumun!
Bir oltu bir de demli çay
Ve gözyaþýna bahane tütünü kokmuþ sigaramla
Yalnýzým sevgilim…


Heba edilmiþ ömürlerin
Sabaha çýkmýþ kör ayazlarýnda
Emanete izah yoktur sevgili!
Kýrk yerinden lanet yemiþse depremler,
Yine de döndürülebilir mi çocuk bahçesine yürekler?
Hangi suskunluðun üstünü örtmüþtür ki renkler
Þefaatinden medet beklerken dünler?

…

Günahlar boynumuzda kalmýþsa sevgili,
Suçlu deðildir
Öteki olmuþ yalnýzlýklarýn tan vakti!


Eðer iþgale uðrayacaksa ve
Þuursuzca yaftalanacaksa gitmeler
Urganlara gelsin sessizliðim!


Ben,
Geliþin kadar gidiþini dahi severken…
Sen;
Hiçbir masumiyeti tek kurþunla öldüremezsin!





Sosyal Medyada Paylaşın: