Sabaha daðýlmýþým Öðlene yakýn zor olsa da toplandým Dün geceden kalmýþým Sofya sokaklarýndaydým Seni arýyordum adým adým Ne yol gösteren vardý, Ne de beni önemseyen biri Pencereye çýkýp baksaydýn belki görebilirdim Ölü köpekler gibi yürüyordum Hava soðuktu, ruhum kaçaktý Bir ara seni görür gibi oldum maalesef ki yanýlmýþým! Oysa oradaydým, sen de oradaydýn Sofya yollarý beni taþýyamayacak kadar basýktý, Senin içindir; bendeki kutsallýðý Yüzsüz bir kraliçe gibi asýk suratlý , Beni Sevmiyordu biliyordum “kaçýk” diyordu Kimse beni sevmiyordu, Ama sen seviyorsun biliyorum Gözlerim gibi biliyorum Mabedim olduðundan beri “gözlerin” beni orda taþýyorsun, “Sen inancýma” Saygý duyuyorsun, Bir haham gibi karþýnda aðladýðýmda, gülmüyorsun Sen “insan” diyorsun “bana” bile Ben melek diyorum “sana” Sen meleklere inanmasan bile!
Sosyal Medyada Paylaşın:
alemin_dj_i Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.