YENİLDİM ANNECİĞİM

Hani doðduðum o ev ? Nerede güzel anam ?
Hani pammuk elleri ? Ýpek gibi gül teni,
Özlediðim kokusu, Yavrum diyen dilleri,
Geçsede uzun yýllar, hiç bitmeyen o rüyam.

Hani anamý döven ? Nerede zalim babam ?
Zalim demek ayýp mý? Yalan deðil ki gerçek
Elini kaldýrdýmý, bakardýk ürkek ürkek.
Çoktan rahmete gitti, ama hiç unutamam.

Hani o çocukluðum ? Bitmeyen burukluðum?
Yalandan oyuncaklar, bezden yaptýðým topum,
Kavga edip barýþan, kavgacý soyum, sopum.
Gazeteyle kaplanan, kitaptý mutluluðum.

Hani öðrenciliðim, o yürekli gençliðim ?
Nerede idealim, yediðim zalim joplar ?
Ýþkenceden kalýntý, ciðerlerim su toplar.
Gururla taþýyorum, feda olsun verdiðim ?

Hani benim sevdiðim, uðruna gül serdiðim?
Hani o mutlu yuva ? Nerede güzel günler ?
Hep verip hiç almadan, boþa geçen seneler,
Artýk veda zamaný, yol deðilmiþ geldiðim.

Yenildim anneciðim, kalmadý hiç umudum
Boþa kürek salladým, koca bir ömür geçti.
Ben hayata sarýldým, hayat beni hep biçti.
Karamsar diyenlere, anlatmaktan yoruldum

Sosyal Medyada Paylaşın: