SARIKAMIÞ ÞEHÝTLERÝ’NE Aþaðýdaki þiir Zekeriyya BÝCAN’A ait olup, þiir kitaplarýnda ve özel sitesinde vardýr. Noter tasdiklidir. Ve 3. Ordu komutanlýðýna hediye edilmiþtir. Server SEYHAN isimli bir þahýs bazý sitelerde þiirin altýna ismini yazarak yayýnlamýþtýr. Site sahiplerine ve Server SEYHAN’A önemle duyurulur. Yaptýðý bu ayýp ve iþlediði suç, takipsiz kalmayacaktýr. Þiirimin altýndan isminin derhal silinmemesi durumunda yasal iþlem yapýlacaktýr. ÖNEMLE DUYURULUR. Zekeriya BÝCAN(Müh-Þair ve Yazar) SARIKAMIÞ ÞEHÝTLERÝ’NE Bu cennet vatanýn bekasý için çýktýlar yola, Binlerce Mehmet’ im ayrýldý üç ayrý kola Allahuekber daðlarýnda verildi mola, Yollar Çanakkale’ye, Yemen’e, Sarýkamýþ’a…
Üçüncü Ordunun seçilmiþ doksanbin eri, Cennetlik bir ordunun bu son seferi, Geriye dönmeyecekmiþ meðer tek bir neferi… Mahþere kalmýþtý yine, düðünleri, tüm ümitleri…
Soðuktan buz tuttu gözleri, tükendi birden dizlerin feri, Sarýkamýþ’ta kaldý, Mehmet’lerin o nur bedenleri Toprak aðýr bir bedelle almýþtý, o dað gibi koçyiðitleri,
Mehmet’im bir baþka uykuya dalmýþtý burada, Kurban verilmiþti doksan bin nefer vatana, yurda, Bu aziz vataný vermediler o namert çakala kurda, Ruhlarý hala nöbettedir Çanakkale’de, Sarýkamýþ’ta…
Dedi ki Mehmet’im. Biz bu ordunun savaþ erleriydik geldik buraya, Hiç gönül koymadýk ki biz, yâre, yarene hasret sýlaya, Göðsümüze deðmedi, ne top, ne de bir mermi, Düþündüm bir an, yarasýz asker cennete böyle gider mi? ... Eðer vatan içinse bu kutsal sefer, yaralý, yarasýz bütün neferler, Hiç þeksiz þüphesiz cennetin baðrýna gidermiþ meðer…
Bir ara tüfeðim, yüküm kaydý omuzlarýmdan, Tutmak istedim tutamadým, sýyrýlýp kaydý avuçlarýmdan, Haksýz bir medet ummuþtum, kaný donmuþ parmaklarýmdan, Buzdan bir düþman tutmuþtu sanki ayaklarýmdan… Sesimizi duymaz olmuþtu artýk hiçbir komutan, Dizleri kilitlenip ayakta ölmüþtü çavuþum Osman… Yavaþ yavaþ örtülüyordu üstümüze kardan bir yorgan…
Hiç bilmediðimiz tatlý bir uyku sarmýþtý gözlerimizi, Helallik için söyledik birbirimize son sözlerimizi… Hayret! O Þimal rüzgârlarý öpüyor gibiydi tenlerimizi, Son anda melekler þefkatle ýsýtýyordu üþüyen ellerimizi…
Baktým, karlarýn içinden göründü anamýn o nurlu yüzü, Bakýyordu bir yerden eþimin o ceylan sürmeli gözü, Duydum,“Yavrum haydi gel” der gibiydi babamýn sözü, Artýk Sarýkamýþ olmuþtu bize, bir nur denizi… Meleklere gamze olacakmýþ meðer yüzlerdeki buzlarýn izi, Sarýkamýþ ta bedenlerle, cennette ruhlarla bekleriz sizi…
Zaman haklý çýkardý, eþim cennete gitti diyen nenemi, Cennetteki törende gördüm, 93 Harbine giden dedemi… Dün akþam cennete bir baþka þehitler ordusu geldi yeniden, Yüzleri Ay gibi parlýyordu, kimi Çanakkale’den, kimi Yemen’den
Zekeriyya BÝCAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zekeriyya Bican Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.