Maðribin kara Kuþlarý havalanýrken gecenin büyüsüne Bir tatlý fýsýltý, bir dokunuþ, dönen bir girdap gibi içine çekercesine... Tutku dolu, cezbedici, unutulmuþu hatýrlatan, yaþanmamýþlýðý belki yaþatacak olan...
Yasak yansýmalarýn eksenin de dönmekte, Göz kamaþtýran akýl ve mantýktan uzak, Sadece ihtirasa esir duygular. Döndükçe bu aynalar her ýþýltýdaki yansýmada Ne hesap ne düzen kalmakta.
Cehennem kazanlarý kaynarken altýnda, Kuþan sen alevden elbiseni ve dön. Yansýmanýn tek semazeni.
Kör bir karanlýðýn kýpkýzýl ýþýðýnda. Yer gök zikre dalmýþken, zevklerin doruðunda, Býrak kendini... Korkunç zevklerin ve ölümcül darbelerin kurbaný olmaktan korkmadan, Ýhtirasýn sýcak kucaðýna...! Ufukta tan yeri aðarmaya baþlamadan,
Dur, bekle.
Uzanma yasak elmaya. Sen ne Ademsin ne de Havva.Yok sürgün edilecek baþka bir Dünya. . . . Bir yanda kin, nefret, þehvet. Bir yanda duygu, sevgi, merhamet...
Cennetini de Cehennemini de insan kendisi yaratýr sonunda. Çýkmalýsýn Ýhtirasýn ve aldanýþýn sýcak kucaðýndan.
Yeni gününün þafaðýnda, gir yine eski kalýplarýna; Baðla kollarýný görünmez kelepçelerle, Prangalarý vur ayaklarýna.
Giy beyaz elbiseni, takýn masum maskeni, Belki bir daha asla görmeyeceksin bu rüyâyý Belki her akþam arayacaksýn alevden elbiseli semazeni.
F.KARAKAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Deniz_Kabuğu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.