gün bitecek
bulut anýlar en sevdiðim yanýmda
yitirilmiþ mavi gibi yerini alacak
ayaklarýmýn altýndan kayan sevinçleri görünce
kent bir geceyarýsý ölecek
ellerin
düþ umutsuzluðumun kalabalýðýnda
yalnýzlýðýmý okþayan iz
intihar sýzýsý tenhalarým beyaz yüz sevdasýyla
suskun gelen saklýlarý tetiklemekte
eski bir kentin güvercinleri içimdekiler
ürperirler gizini kuytularýma býrakanlara
seni dulbaþlý yapraklarýn titreyiþiyle yüreðimden sürerim
gözümden suya düþer ölüm
ten nefesimin sýcaklýðýnda
uyursun...
ey aklýmýn seyyah uçurumlarý
ey sevda çýðlýklarý
ey saksýda küskün çiçeðimin gözyaþlarý
soluk alýrken dudaklarýmda öpüþleriniz
gidelim çocuklarýn kayýk yüzdürdüðü gemilerle
uzunca bir sesin ucunda þeytana susalým
kýrbaçlanan korkular inerken cemrelerden tecavüz etmekte umuda
güneþin sesi düþtü kulaklarýma
gögün sýrtý karanlýkta
güvercinler bir bir ölmekte boþluðuma
tam sabaha uyanýyorken oysa
ay güldü sinsice þakaklarýma
gün bitti
gözlerimde yorgun mevsimin alacasý
dallarýma konan lal yalnýzlýðý
kaçma dur hüzün
gölgemden sararmýþ fotoðrafýmýn
gövdesini alacaðým
yoksa yalnýzlýk büyük bir kent gibi büyüyor içime