Günün yirmidört saati gibisin
Her güneþli mutluluðun geceye baðlanýyor
Gece kadar öfkelisin..
Mevsimlerin var senin
Bazen okadar uzun ki gülüþlerin
Aya elveda demiþ gibisin..
Ne kadar uzun olsada,
Hep sonu gece
Hep sonu karanlýk bu hikayenin...
Bazen okadar uzun ki küsmelerin
Güneþe sýrtýný dönmüþ gibisin
Adete unutmuþ terk-i gün eylemiþsin
Kapkara bir mor oturmuþ dudaklarýna
Sözcüklerin kara çarþaflara bürünmüþ
Pür tesettür olmuþ hislerin...
Her þeyin en koyusunda ise þaþýrtýcý son !
Yine gün’e kavuþuyor benliðin
Adete pür neþe, piru pak oluyor sözlerin
Anadan doðma bir üryanlýkta titriyor hislerin
Ah aþk ile baðlý kaldýgým
Benzemeni istediðim en soy þey gibisin
Uzun ve kýsa , aydýnlýk ve karanlýk , sevinç ve öfke ironisindesin..
Týpký yirmidört saat gibi..
____Ben ay olsamda yanar
____Güneþ olsamda gece ye doðarým
Sen dünya gibi yirmiüç derece eðiksin
Baþýný kaldýrmadýkça beni asLa göremezsin
esra
manisa
2010,aralýk
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.