Elbet Birgün...

Hani bir elmanýn iki yarýsý derler ya,
Ýþte öyleyiz biz seninle.
Gözlerin deðiyor gözlerime her defasýnda,
Buruk fotoðraf karelerinde.

Ayný þarkýlarý dinliyoruz,
Ayný kiþilere üzülüyoruz.
Gidenler hep aklýmýzda,
Sen bilmiyorsun, birbirimizi arýyoruz…

Þiirler yazýyoruz mýsra mýsra,
Söze hüzünle baþlýyoruz.
Her dizenin sonuna usulca,
Adýmýzý kazýyoruz…

Hayatý doludizgin yaþýyoruz,
Hayaller kuruyoruz gecenin karanlýðýnda.
Yorulmuþuz, bir an soluklanýyoruz,
Zorlu sevdamýzýn kýyýlarýnda…

Ayný þeyleri düþünüyoruz seninle,
Ayný þeyleri düþlüyoruz…
Ayný hisler sarýyor yüreðimizi,
Notalarda buluþuyoruz…

Gün gelecek bulacaðýz birbirimizi,
En güzel duygularý takýnacaðýz.
Hissetmeyeceðiz artýk yalnýzlýðý,
Yaralarýmýzý birlikte saracaðýz…

Duygularý içimizde yaþayacaðýz,
Aþk bu, belli deðil ne zaman geleceði.
Bir baþka þehirde, bir baþka mevsimde belki,
Elbet birgün buluþacaðýz…

04.12.2010
Baþak AYDIN



Sosyal Medyada Paylaşın: