Kurbiyet için Rabbe, ibadetler farz oldu, Uluhiyet-i mutlak, biz kullara arz oldu, Rabbimizin rýzasý, halimize tarz oldu, Baþýmýn ve gözümün, sadakasýdýr kurban.
Allah Celle Celâlüh, Kur’anýnda buyurdu, Marziyatýn özünü, âyâtýnda duyurdu, Behemehal fakirin, karnýný da doyurdu, Allah’a kulluðumun, hadekasýdýr kurban.
Israr eyle kendine, denkleþtir paran pulun, Neme lazým deme hiç, düþme derdine çulun, Izdýrabý olmalý, mükellef olan kulun, Zirâ benim zannýmca, mal kirâsýdýr kurban.
Mal ve mülkün sahibi, bize nimetler serdi, Üstüne de Ýslâmý, þeref olarak verdi, Bu dünya haný ise, imtihana bir yerdi, Artýk andolsun bize, kul nida’sýdýr kurban.
Lâyemut deðil insan, elbet birgün göçecek, Sýrat köprüsünden de, öyle böyle geçecek, Uluhiyet indinde, yeri yoktur kaçacak, Nihayet kullar için, borç eda’sýdýr kurban...
15.Kasým.2010 / Mühlheim am Main
Metin ESER
Sosyal Medyada Paylaşın:
MetinEser Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.