AFFAN DEDEDEN ALAMADIĞIMIZ ŞEKERDİ...
Ýçimden bir ses,seni yaþatýyor, asla öldürmüyordu,
Ayni þu madeni kumbaramda,biriktiriyor,bitmiyordu,
Güneþ ise kasýmýn onbirinde,hayret,gülümsüyordu,
Affan dededen,alamadýðýmýz þekerdi,bazen umutlarýmýz...
Bir türlü büyütemediðimiz,çocuk,yine yazýk,yalvarýyordu,
Ama bazen elimiz kolumuzu baðlýyordu,acýmasýzdý ,þu kader,
Dualarýmýz semalara,ulaþamasýn diye belki ,zincirleniyordu,
Affan dededen,alamdýðýmýz þekerdi bazen umutlarýmýz...
Bir uçurumda hayat,ince bir ip germiþti,derin bir uçuruma,
Elindeki ince sopayla,ya dengeni bulur,yürür,yada düþerdin,
Milim,milim,hareket eden,sopanýn,ucundaydý ,denge,düþmemek,
Affan dededen,alamdýðýmýz þekerdi bazen umutlarýmýz...
Uçurumun ta diplerine,düþmemekti,hayatýn mücadelesi,
Sadece nefes alarak,olmamalýydý robot,bitkiselinde, hayat,
Yüreðimizdeki deniz,engin ,dalgalarý,sahile umut, vurmalýydý,
Affan dededen,alamadýðýmýz ,þekerdi bazen umutlarýmýz...
BÝNAY SEYMEN
SALÝHA HANIM GÜNLÜÐÜ
1974
Sosyal Medyada Paylaşın:
demet demet şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.