TÖKEZLEYEN ATLAR

Tökezledi yaþlý atlarýn
Ayak týrnaklarý
Nallarý saçýldý yolculuklara
Kehribar sabahlara uyandý
Mavi gözlü hýrçýn kadýnlar
Yendi tüm kadýnlarý
Erkeklerin fendi
Ýlmek ilmek resmetti yüzünü karanlýðýn
Isparta halýlarý siluetine serpildi
Diþ gýcýrdatan bakýþlarý gözlerin
Hüzünlü bir avuntu edindi
Ýzbe odalarda
Tenhayý soluyanlar
Avurtlarý nefes nefese
Elleri dönüktü kendi ellerline
Omuzlarý sarsýldý, gölgelendi gözleri

Çaba harcamamaya çabalayarak
Uçup gitti rüzgarda
Gazetelerin üçüncü sayfalarý
Caddeleri tarumar yalnýzlýðýna sarmalayarak
Ve yalpalayarak sokuldu
Bir sokak köpeðinin soluðuna nefesi

Halý eski, köpek gebe ve uyuz
At yarý uykulu
Gölgeler mutsuz

Ve yýldýzlar terk-i diyâr eylemiþ geceyi
Ve neþesiz sefil köpekler kemirmiþ
Karton kulübeyi
Ve zaman ne çabuk geçivermiþ þimdi

Ýþte
Bir çýðlýk koptu
Yýrtýldý gece
Ay parçalandý
Bir kelime çalýndý
Þairin þiirinden
Ürktü þehir kendi sesinden
Yýktý kaþlarýný
Silkeledi omuzlarýný
Döndü yüzünü ýþýktan yana
- Umursamaya kapattý þehir kendini-
Her þey kalakaldý karanlýkta
Ses havada asýlý kaldý
Ve bütün duyularý insanlarýn
Görüntü… Koku…
Korku… Yerlerde kan…
Asýlý kaldý zamana her þey o an

……
Kehribar bir gün aydýnlýðý
Tökezleyen atlarý vurdular
Þehri kurtardýlar……

Sosyal Medyada Paylaşın: