Alemlere Rahmetsin Efendim

Risaletin özünü kavrayan,
Ey þuurlu insan!
Sürdürdüðün bu kullukla,
Peygamberin sevgisini
Doldur kalbine.
Yükseklerden inmiþ, bu Kur’an-ý
Allahýn kelamý, bir mucizesi bil.
Ýþte bu büyük sevgiyle kucaklaþ.
Rahmet ve hikmet yüklü melekler,
Sana selam versin.

Ey mamur güzel insan!
Hakk olan bu dinle þeref duy.
Ýyi sonuç sakýnanlarýn deðil mi?
Bu sevgi damarlarýný açsýn.
Gaflette olan kalbinin kilidini kýrsýn.
Ýslamýn saf pýnarlarýndan iç serinlen.

Nübüvvetin altýn asrýna,
Gül devrine selam olsun.
Ýnfakta en önde,yarýþan
Sevdalý kutlu sahabelere,
Selam olsun.
Kainat çapýnda hepsi birer yýldýz.
Tamamlannlanmýþ vahiyle,
Yönenmiþlerdi Yüce Allaha.

Onlar deðilmiydi ki?
Gönül olgunluðuna,
Dolgunluðuna eriþmiþ,
Cennetle müjdelenmiþ,
Rasûlün dava arkaþlarý.

Onlar deðilmiydi ki?
Ýnsanlýðýn yüz aký,
Rahmet müjdesi,
Bereket müjdesi.

Onlar deðilmiydi ki?
Seher yelleri gibi çoþan.

Onlar deðilmiydi ki?
Kureyiþin en sert baþeðmeyen,
Kýzgýnlýkta güçlü yapýlarý sarsýlan.
Resulün cesur pehlivanlarý.
Allahýn aslanlarý,
Hz Hamza r.a. Hz Ali r.a.

Onlar deðilmiydi ki?
Güzel Rabbimin inayetiyle,
Bedirde, Uhudda, Hendekte,
Küfrün sesini susturan.
Allahýn davasýný yükselten.

Onlar deðilmiydi ki?
Hayber kalerini sallayan.

Onlar deðilmiydi ki?
Alýnlarýnýn akýyla,
Zalimlerden, inatçýlardan,
Hesap sorabilecek kahramanlar.

Ey güzel insan!
Bu fetihler, bu zaferler,
Görülmeðe deðer.
Hayatlarýnýn baharlarýnda,
Rablerine kavuþup,
Þan þeref yüceliðine erdiler.

Ey sorumlu insan!
Sevdiðine,
Senin naz yapman yok mu,
Allahýn en saðlam kulpu,
O’nu sevmek, sana zor mu?
Vicdanlarý uyarmýþ,
Duygulara letafet katmýþ.
Tatlý sözlü, Sultaným,
Güzel yüzlü Rasülüm,

Ey gül kokusu!
Ey varlýk nuru efendim,
Bizlere bir selam eyle.
Hakkýn peygamberi sensin.
Tevhid rehberi sensin.
Bizlere veda ederek gittin.
Senin mutluluk çaðýný,
Büyüten güzelleþtiren hikmet,
Gönüllerimize sýrrýný açýyor.
Yolun doðrudur senin,
Sözün doðrudur senin.
Sen parlayan güneþsin aysýn,
Sen alemlere rahmetsin,
Seni tasdik eden felah bulsun.
Selam sana Peygamberim,

Sen varsýn,
Kutsal ýþýðýn doðduðu indiði yerde.
Sen varsýn,
Havzu kevserin baþýnda, mizanda.

Ahh! Ah!
Dosta açýlan kapýlarýn gýcýrtýlarý yok mu,
Dayanýlmaz kalbimizi tir tir titretir.
Heyecanlar saçar yüreðimize parýltatýr.

Ey kalbi hürmetle taþan insan!
Bu kutsal miras önünde,
Saygýyla eðil dur.
Dev ahlâk ufuklarýna,
Gönül gözünle bak.
Ýlâhi rahmet seni çoþtursun.
Çaba göster,
Ümidin hep o güne olsun.
Bu Hakk nuru,
Gerçek rehberimiz yapalým.

Ey! Mamur insan.
Baþka kandilleri,
Aramana ne hacet var,
Ýncelt kendini, yücelt kendini.
Özlem duymuyacak mýsýn?
Gönlünde yaþatýp göremediðine.
Yetimlik beþiðinde iken,
Merhametle vurgundu, ümmetine.
Þimdi söyle,
Özlem duymuyacak mýsýn?
Gönlünde yaþatýp göremediðine.
Bu sevgiyi paylaþanlarýn,
Çoþkusu ne yaman olur.

Ey dört baþý mamur insan!
Gel fikir pencereni,
O asra doðru aç.
Bu baþsýz yorgun nesiller,
Hasretle gül devrine muhtaç.


Medine-i Münevvere 1403 H.


Ali Kýlýç Kakiz
Sosyal Medyada Paylaşın: