Ben senden çok sevmiþtim o simsiyah gözleri, Sen beni hiç görmedin ses vermedin çaðrýma. Senden bana hatýra bakýþýnýn izleri, Seni ne zaman görsem aðrý girer böðrüme.
Filizlendi gönlümde diktiðin tüm fidanlar, Celladý aþkýmýzýn küçük mumdan adamlar, Buz kesti ayrýlýðýn kaným kalbimden damlar, Sensiz mümkün mü çare, sýzlayan þu aðrýma.
Ey sevgili ne kalmýþ dön bir bak eserine, Kendini koyabilsen keþke benim yerime, Ben yine de razýyým yazýlan kaderime, Bir kere inansaydýn eðrim ile doðruma.
Kalbimi kavurduðun volkanlarýn külüyüm, Ben o günden bu yana divaneyim deliyim, Ah zalim bilmiyorsun ben yaþayan ölüyüm, Sensizlik rüzgârlarý esiyorken baðrýma.
Artýk bâd-ý sabâlar esmiyor seherlerde, Kaç aþýk heder oldu bu çetin seferlerde, Ümit’in umutlarý sürünüyor yerlerde, Kimse doðru demesin varsa benim eðrime.
Ankara- 01.11.2010 Ümit Zeki SOYUDURU
Þiirime yorumuyla güç veren sevgili Sevinç ÝNAL hanýmefendiye sonsuz teþekkürlerimi sunuyorum. Sosyal Medyada Paylaşın:
ümit zeki soyuduru Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.