YALNIZLIK ve AŞK...

Gönül soframa katýk,aþk þerbetime zehir oldun yýllarca,
bir an olsun,bir an be!düþmedin yakamdan ey!YALNIZLIK,
muhtaç olduðum þu alemde birazcýk þefkat ve azcýk sevdaydý,
çok gördün bana çok,
kul ettin beni kendine ,
köle misali sürdün gönülden gönüle,
bu kadar mý zordu bir damla sevda vermek þu garip gönlüme,
hak etmedim mi bu kadar cefadan sonra mutluluk bir nebze.

Çek o lanet ellerini yüreðimden yeter,
bende yaþamalýyým aþký,o yemyeþil sevda bahçelerinde herkes kadar,
yalnýzlýk rabbime mahsus,
beni býrak ey! yalnýzlýk denen GADDAR,
anlamalýyým bende en az aþký,sevdayý,
bir mecnun,bir ferhat kadar.

Konacak gül mü kaldý ey! divane bülbül,
ve aþk dediðin eskidenmiþ,
mecnun’u çöllere düþüren,ferhat’a daðlarý deldiren ey! sen AÞK,
þimdi neylersin,
neden sahte gönüllerde oynaþ eylersin,
boþuna mýydý sen için çekilen bunca çile,
boþunamý can verdi onca sevdalý yoluna,
ne oldu ki böylesi mahçupsun ve boynu bükük ,
sahte gönüllerde...NE OLDU...
Sosyal Medyada Paylaşın: