İSTANBUL'A VEDA

Ey Ýstanbul!
Sende bulup sevdim o zalimi.
Sende harcadým bile bile kendimi.
Gördün üzüldün,
Sefil halimi...
Acýndýracak deðilim,
Özür dilerim.

Yedim, içtim ekmeðinden suyundan.
Az çok anlar oldum huyundan.
Helal et, yol ver kýyýndan
Bildiðim yere gideyim.

Gün gelir;
Piyer Loti’nin kahvesini,
Çiçek pasajýnýn midyesini,
Galata‘nýn Kýz Kulesi’ne göz etmesini,
Arabalýda simide dalan martýlarý seyretmesini,
Olur ki özler,
Yarama kül basar gelirim...

Ne mazî , ne atî,
Yaþamak için senle kalan hayatý.

Ancak, önce eþref, sonra ecel saati.
Bir þarký bilirim bayâtî

‘Seni ne çok sevdiðimi söylesem de bilemezsin...’





Sosyal Medyada Paylaşın: