Yokluðun çaldý kapýmý yine bu gece Öyle eli boþta gelmemiþ hani Biraz hüzün getirmiþ, yanýnda acýlardan meze... Birkaç þarký sürüklemiþ peþinde Bir iki kuble þiir de yok deðil Sis çökmüþken geceye Soðuk vururken yarý çýplak tenimize... Yokluðun çaldý kapýmý bu gece.
Yokluðun çaldý kapýmý yine bu gece Bir hýþýmla çarpmak istedim yüzünü görünce Bir adým bile attýrmamak kapýdan çaresiz... Hoþ gelmemiþti ama boþta gelmemiþti, Gelir gelmez vurdu yine yüreðimden...
Yokluðun girdi içeri bu gece Hüzün çarparken hüzünlere, Acýlarý katmamak olmaz dedi sefilce... Bir iki damla yaþý dumana kattýk Çalarken o en sevdiðimiz þarkýlar... Bir iki mýsra döküldü yüreðimizden, Kattýðý þiirlerden farksýz...
Yokluðun bastýrdý bu gece Dýþarýyý göz görmüyor... "Bugün benim efkarým var, Zarým var..." diyor... Ne kalkabiliyorum ne ittire, Öyle bir bastýrdý ki yüreðime Konuþamýyor dilim, dudaklarým gebe iken þiire...
Yokluðun sardý dört bir yanýmý bu gece, Hasretin vururken pencereme... Dört duvarýn ortasýndaki hece, Bir ben bir de yokluðun kaldýk öylece... Beden sensiz, duvarlar sessiz, Yataðým sokak çocuðu misali Kimsesiz... Nerden çýktý acaba diyorum kendimce Gece gece... Ahzettik artýk bir kere, Gelir mi elden çare... ... Ne yapsýn bu naçar yürek Yanmýþ yine yokluðunla gün geçe... Sosyal Medyada Paylaşın:
Coşkun IŞIKDEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.