Sonbaharý kiraladým mevsimden Bir ekim gecesinde baþýma özlem yaðýyor Bað bozumunda bir ömrün Mavi beyaz soluyor. Sen; Ýstanbul bakýþlým Yaþatmadan baharý Yükledin sýrtýma solgun renkleri Eskidim Þimdi sarý sonbahar bekliyor beni. Söylesene; Sen dönüþleri tövbeli bir yola çýkarken Kaça katlayýp sevdamý sýðdýrdýn valizine Ardýndan Adý ayrýlýk olan peronda býraktým gülüþlerimi Öðüttüm kelimelerini iki dudaðýmýn arasýnda Ve boðazýn sularýna gömdüm sözlerini. Hiç gidemediðim ulaþamadýðým yar Ýstanbul bastým açtýðýn yarama Keþkelerim Ýstanbul kadar, keþkelerim mor bir gurur. Ýçimin sesi sevdamýn nefreti istanbul Sende doðdum sende öldüm Lodosun sesi eþlik ederken selâlarýma Ben bir martý çýðlýðýna gömüldüm.
Zeynep A. Edirne
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zeynep A. Edirne Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.