Menfissema
Menfissema
Gözyaþlarým hiç bu kadar anlam yüklememiþti düþerken
Ve hiç bir zaman bu kadar içten dokunmamýþtý yanaðýma.
Ey gümüþ renkli yaþlarým bu kadar mý dokunmuþ ayrýlýk size.
Oysa her acýya bir bedel.
Oysa her öyküye ödenmiþ diyetlerim vardý benim.
Kaç damlada ýslanýr ki yüreðimin kýraç topraðý,
Kaç mendille kurur ki bu gözyaþý saðanaðý.
Özledim diyorum.
Özledim iþte bu can sana döndü her diriliþte.
O kadar zavallý gecem oldu ki yalnýzlýk denilen suretsiz kimlikte.
Bazen þaþýrdým yolumu ne yana dönsem hep iki yüzlü yalnýzlýk.
Evimde odamda ne zaman baþýmý kaldýrsam bir çivi gibi alnýmýn ortasýnda.
Ne zaman bir yana dönsem kader gibi ömrümün rotasýnda.
Kaç kere kirpiðimde kan izleri kaç gece yüreðimde dön sözleri yankýlandý çaresizce.
Bulamadým cevabýný bendeki bende.
Özledim diyorum özledim iþte.
Canýmdan can aktý her direniþte.
Her gece baþka bir hayali baðladým gönül daraðacýma yüreðim sýzlaya sýzlaya.
Ýttim titreyen sehpayý parmak uçlarýmla.
Asýlan her hayal, ölüme giden yüzlerce umuttu aslýnda.
Kayboldu rüyalarýn renkli daveti.
Ben yarý çýplak yanýmla bir teselli ararken sensizlik duvarýnda
Çýðlýklar kurþuna dizildi dudaklarýmda.
Saçlarým intihar etti parmak uçlarýmda.
Kayboldu bakýþlarým titrek mum ýþýðýnda
Ve ben öylesine bitkin öylesine yorgun bir yol arýyorum kendime
Iþýða ulaþmak adýna.
Bulamýyorum.
Ne yan aydýnlýða düþerdi.
Ne yan karanlýða.
Ne zaman ve nerede varýrým ki ýþýða.
Özledim diyorum özledim.
Her gece çizik atýyorum yüreðimin kerpiç duvarýna, sensizliði tüketmek adýna.
Ama olmuyor...
Her hücresinde bakýþlarýn saklý.
Her kuytu köþesinde parmak izlerin...
Bir görebilsen yalnýzlýðýn kollarýnda bulduðum feryadý.
Ne güne ulaþtý yüreðim ne gecede kaldý...
Ey hayat canýmý acýtma artýk dedikçe caným daha çok yandý.
Caným daha çok yandý.
Özledim yine seni.
Gözlerim yanýldý her benzetiþte.
Yokluðun en hazin bestesi oldu dudaklarýmýn.
Renkli gölgesinde siyah beyaz bir tebessümdü bana kalan.
Yaþamýn en dik yokuþunda.
Yalnýzlýk rüzgarlarý vurdu gönül sahilime ve sen bir tutam ýþýk gibi düþtün yaný baþýma Hayalimde.
Gözlerim ne çok þey yaþadý oysa göz bebeklerinde.
Ne çok þeye gebeydi düþüncelerim...
Gözyaþýmýn gücü yetmezdi alevleri söndürmeye.
Nasýl biterdi ki bu iþkence...
Her acý bir þiir lekesi býrakýrken gözlerime.
Özledim iþte seni yüreðim saklýydý her özleyiþte.
Münevver Düver -10.10.2010- A d a n a
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.