tarçın kokulu yıllar

tarçýn kokulu ellerin üþürdü,
karanlýklarda.
saçlarýný yüzüne dökerdin,
gözlerin önüne düþerdi

üç kýzýn,
üç yýldýzýn
gökte...
çaresizliðin,
avuçlarýnda..

bir kiraz bayramý
bayram sevinçlerini
boðunca mutsuzluklar
üç kýzýný,
üç dalýný,
üç umudunu...
yüreðine gömdün
alýp bohçaný eline
düþtün yollara...

her daðýn kendince
boraný var
dumaný var
karý var
açýlmadý..
yazýk
çaldýðýn kapýlar...

ne kavesoðlu ali
açtý kapýsýný
ne sarý emin oðlu
mehmet
açtý yüreðini
biri babaydý,
biri kardeþ...

ne canýndan aziz bildiklerin
ne sevgini
uðruna
yol saydýklarýn
umut olmadý
karanlýklarýna...

kara bulutlar
kümelendi gökte
sert yeller esti pýnarbaþýnda

yolun
keklik ötmez
kekik bitmez
eþek çýkmaz deresine
düþtü...

yüreðini
bir çýnar dalýna astýn
baþýndaki oyalý çemberle
umutlarýný
sevgilerini...

ne gül yüzün doðdu bir daha
ne gülüþün
ne gül yüzün..

þimdi
üç dalýndan biri,
özler
senin
tarçýn kokulu ellerini..

otuz yýldýr
tam otuz yýldýr
güneþ ýsýtmadý
bir karlý yüreði...


06/10/2010
ödemiþ


Sosyal Medyada Paylaşın: