Yeşil olur Ermenek

Yeþil olur, Ermenek’in baðlarý,
Kývrým, kývrým baðlarýnýn yollarý,
Kah kar olur, kah buz olur, daðlarý,
Oðul diyen anam yoktur ne çare.

Kýrlarýnda, otlar durur kuzular,
Anam ölmüþ, ah yüreðim sýzýlar,
Mekan oldu, mekan oldu buralar,
Ah yüreðim vah yüreðim sýzýlar.

Gidemedim Ermenek in baðýna,
Çýkamadým, Kazmaca’ nýn daðýna,
Ah bir varsam, can anamýn yanýna,
Dua etsem sað ol oðlum der mi ki.

Güzel olur, Ermenek’in düðünü,
Sakýnmaz yar sevdiðinden sözünü,
Hele bir gör, allýk sürmüþ yüzünü,
Sanýrsýn ki, keklik gibi gelindir.

Kýþ gününde, arap aþý içersin,
Eti kekliktir, nerde derde deþersin,
Aðzýn yanar, bal baklava sürersin,
Piþmiþ undan hamurdur ekmeði.

Bahar gelir Ermenek’in köyüne,
Doyum olmaz yaz geçince güzüne,
Ceviz düþer, tam toplarken yüzüne,
Dolar durur, pek çok evin ambarý.

Güzün gelir, Ermenek’e gidilir,
Buðday kaynar, dam üstüne serilir,
Bulgur ceviz, çuval, çuval dizilir
Hasret biter gurbet yine görünür

Yüksel Þanlý er
28 Eylül 2010-09-28

Sosyal Medyada Paylaşın: