Gri bir kentin doruklarýnda Güneþin battýðý yerde Prangalar eskitirken umut Sana dair ne varsa yazýyorum Gönül kalemimden.
Sen doyumsuz bir memleket türküsüyken Karþý ki daðda bir garip acem kavalý çalýyordu Benim sesimden.
Ne güzel di çocukluk yýllarýmýz Ben seksek oynuyordum, sen gülüyordun Aþký bilmezdik, hani oyundu en büyük aþkýmýz o yýllar Ferhat ile Þiirini, Kerem ile Aslýyý nerden bilirdik ?
Þimdi zamanýn diðer ucunda Farklý þehirlerde, Ayný nefesi solurken, Bir birine yasaklanmýþ Ýki þehir gibiyiz.
Bir dolunay gecesinde Yýldýzlarýn rüyaya daldýðý vakitlerde Denizlerin uyuduðu saatlerde Kör gecenin koynunda Senden arda kalan Mektuplarý okuyorum hiç býkmadan.
Bir yaným kýz kulesine uzanýyor Diðer yaným karadenize Yeþil daðlarýn eteklerinde, yeþeriyor papatyalarým Güllerim balkonumda seni bekliyor Hani sen gittiðin günden beri.
þiirime o güzel sesiyle nefes olan MUstafa abiye sonsuz teþekkürlerimi sunarým..dua ile kal abim..
Sosyal Medyada Paylaşın:
yusuf akın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.