Seçme hakkým yok ki yemekte,
Öðünü kurtarmakla baþlarým güne.
Sýðýnaðým olur, bazen bir köprü altý,
Parkta bir bank köþesi,
Bazen bir aðaç gölgesi,
Bazen de, boþ bulduðum bir balýkçý teknesi.
Ne bir gece bekçisiyim, nöbete çýkan,
Ne de bir balýkçýyým gece avlanan…
Ürkerim gecenin sessizliðini yýrtan,
Çýlgýn düdük sesinden,
Benim yataðým sert ve nemli,
Yeþille, genelde kahverengi.
Yorganým boþ kubbe,
Siyah beyaz puantiyeli…
Çoðu zaman üzerimi örter.
Gecenin zifir rengi.
Yýldýzlarla göz kýrpmaca oynarým gece boyunca.
Býrakýrým kendimi ay dedenin þefkatli kollarýna.
Hele bir de,
Uzun kýþ gecelerinde
Ayaz iþler iliklerime…
Buz kesilir yüreðim,
Bu küçücük bedenimle,
Köþelerde titrerim..
Karanlýk ve soðuk olsa da gördüðüm dünya!
Yine de tüm düþlerim sýcacýk,
Hatta her renk bende gökkuþaðý tonunda..
Ýtilip, kakýlýp, örselenmekten,
Çocuk olduðumu da unuttum sonunda.
Kimsenin umurunda olmadýðým nasýl da belli,
Kaçýyorlar benden týpký cüzzamlý gibi.
Beni gören gözler, bakar kör oldular,
Okþanmayý beklediðim eller,
Beni sokaða saldýlar,
Bir de sýkýlmadan;
SOKAK ÇOCUÐU…diye isim taktýlar.
"Yarýnýma paslý bir mühürle,
Kocaman kapkara bir menþe vurdular!!!"
Ferah YILMAZ – Daðarcýk / Ýzmit-12.07.2007/ 12:50
Þiirin Hikayesi :
-BENDE SUÇLUYUM....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.