büyüyordu kalbim sonbahar kandili yanýnca yüreðime göl oluyordum ýrmaklarý aksýn kapatsýn topraða beni diye çocuktum yorgundum ellerime deðmemiþti el izleri kar yaðýyordu avuçlarýmdan sevgi sesleri boðazýmda düðümdü bekliyordum hayatýn bir adýmýný kaç gece duvarlarda topraða býraktýklarýmý saydým kaç gece sokaða attým kendimi içimdeki yangýný söndürsün diye sevdalýydým korkuyordum sevdamý baðýra çaðýra haykýrmaya saatler hep ölüme vuruyordu hep ayrýlýklara durdurmak için sarýldýkça gidenlere büyüyordu kalbim en soðuk sonbaharlar yaðýyordu gözlerimde
Sosyal Medyada Paylaşın:
romantikavukat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.