Aşerir Ruhum Yalnızlığımda

Ýnsanýn duygularý üþüyünce düþüverir gölgesi bedenine sonra yalnýzlýðýn koynuna düðümlenir kalýverirsin kendinle öylece...

Ýþte o vakit
Ruh cebelleþir elbisesiyle
Yapýþýr sülük gibi kanýna
Üþümüþ bedenine dolanýr
Emer seni..

Sonrasýnda da
Gömülürsün kendine kendinle
Yapayalnýz ve kimsesiz
Çünkü çaresizsindir düþüncelerinde

Artýk deðil kalabalýklar
Yalnýzlýklar da almaz seni
Özlersin kendinden baþka her þeyi

Birdaha tutunamazsýn
Düþlerinde buz tutmuþ meskenine

Hadi düþün bakalým
Gecede mi gün saklý gündüzde gece mi?
Aydýnlýk mý karanlýkta karanlýk tamý aydýnlýk?
Yalnýzlýk mý haklý yoksa kalabalýk mý?

Çýk iþin içinden þimdi deðil mi?
Peki ya bu kimin aklý?

Bilir misin?
Türküler
Ana gibi
Yar gibi
Ayna gibi
Sýr tutmaz bel ki ama
Barýndýrýr
Anlatýr
Aðlatýr
Yakar
Yandýrýr
Aþertir bizi ruhumuzda

Bir bakmýþsýn rüyaymýþ
Geçmiþiz kendimizden
Týpký gençliðimizle
Uyanmýþýz yeniden
Yanýmýzda özlediðimiz
Güneþimiz
En sevdiðimiz bizim

Duyuyor musun?
Sana söylüyorum
Ýyi dinle
Haydi
Doður bizi yalnýzlýk...


Zaman mý?
Yirmi Beþ Ekim Ýki Bin Altý Dünya Yýlý...

Sabiha Rana


Yedi düvel gönüllere BEYAZ DÜÞLER paylaþýmýdýr!




Sosyal Medyada Paylaşın: