dünya ve insan
Aðlar gökyüzü mavi gözleriyle,
Aðlar yeryüzündeki insan,
Çýðlýklarý birbirine karýþýr insanla tabiatýn,
Gözyaþlarý birbirine karýþýr,
Tanýdýk bir aðýtta insan ile doðanýn.
Sonsuz karanlýktaki mavi cennet,
Mavi cennette düþünen cinnet,
Tüm aðaçlarý kesilmiþ
Ve kirletilmiþ tüm sularý cennetin.
Kara dumanlý þehirlerde yaþar olmuþ insan,
Kara dumanlarýyla zehirlenmiþ dünya insanlarýnýn.
Kaçacak hiçbir yer kalmamýþ,
Gökyüzünde kir,
Yeryüzünde kir,
Bu mavi cennette bir cehennem yetiþir.
Güneþ yakar kavurur,
Sular akar savurur insaný artýk.
Doðduðun dünya kâbusun olur.
Yaþamak için katlederken dünyayý insan,
Ne geleceði düþündü,
Ne gelecekteki çocuklarý,
Ne de gelecekteki mavi dünyayý.
Zehir solunmasý ve asit yaðmasý,
Güneþin yeryüzüne kanser saçmasý,
Yaðmurun sel olup da canlar almasý,
Topraðýn yürüyüp evler yýkmasý,
Ýnsanýn açlýðý ve cehaletidir.
Þimdi ettiðidir bulduðu insanýn,
Düþüncesizce kirlettiðidir kâbusu.
Nesli tükenen onca hayvanýn ve bitkinin ahýdýr,
Aðýdýnýn faili.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.