Yapayalnýz odamýn bir kenarýnda Oturmuþ düþünürüm þöyle geçtiðim köþeleri Alýp götürür beni çok uzaklara, bilinmezlere Þöyle bir bir anýmsarým, geçmiþi gözümün içinde Ne çok þey yaþamýþ, ne çok isyaným olmuþ… Sanki esiri olmuþum bazý bilinmezlerin? Hep eskiye dalýp bugünden kopmuþum! Neden mi? Ah bir bilsem be kardeþim! Diz çöktürüyor þimdi, yendiðim! Gözyaþý döktürüyor, önceleri sevindiðim! Nasýl geldi nasýl geçti bunca yýl, bilen var mý? Artýk ömrümüz doldu taþtý. Sevgiliye hep hasret olunur mu? Anadan babadan hep uzak olur mu? Bunlar ne acý… Dayanmaz belki bu can! Tükenir. Yeter gayrý, belki duyar bir bilinmez sesimi…
07 Aðustos 2010 Cumartesi Cebrail UÇAR Sosyal Medyada Paylaşın:
GencOgretmen23 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.