Âdem ve Havva kadardý çýplaktý düþler duru ve saydam. tende oynaþan gölgelerden arýnalý göz kusurlarý adsýz insanlýk ne çok dinde buldu ruhunu ve tek tanrýda kaldý bedenin soluðu.
iki zamanlý çarka takýlalý ömür aðý susmaz acýsý ilk ve son nefeste çýnlarda aðlayan duvarlar beyaza beleneli yorgun ten uykusu geçmiþ çeþmesinin hatýra tasýnda yýkandý durdu sahipsiz yýllar geleceði unuttu çoðu kez düþ uðultusu…
seyri seferlerde kaldý aþkýn rüzgarlarý yeterken bir çift göz gülümsemeye acýyý da yýktý yüreðin en tenha köþesine kimi yalan kimi gerçekle yüz buldu kýlýf uydurdu gönül kesesine…
derler ki uyanamadýðýn gün güneþ yine yeniden doðar deðiþen bedenler topraða yaren bir taþa kalandýr ad ve nam yine derler ki ey insan ömür dediðin yýldýz kaymasý kadar…
inandýðýyla yaþar insan / yaþadýðý kadar insan
Neslihan Yazýcýlar
Fot. Neslihan Yazýcýlar
Sosyal Medyada Paylaşın:
Neslihan YAZICILAR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.