Deniz ötesi gözlerinden uzakta,
Çocuklarýn gülüþtüðü rüya adasýndayým.
Burada ceylanlara pusu kuran,
Çakal gölgelerinin esamesi yok.
Ar çivisi sökülmemiþ hayatlarýn,
Hýrs yok, ihanet yok.
Mütevazý adaya, sevgi bayraðýný çektim,
Rüzgâr alnýný öpüyor yýlký atlarýn.
Her yana sarmaþýk tohumlarý ektim,
Sürgün yüreðime gelip tutunasýn diye.
Gülümseyen yediveren güller diktim,
Kaktüs yok, devedikeni yok.
Burada olmasa da katlarýn, yatlarýn,
Bir tahta kulübe var ki, huzur sarayý;
Ruhsuz yýðýnlar yok, husumet yok.
Her mevsim cümbüþ, bahar halayý,
Alýnlar ak, sineler çak, þükür alayý;
Kir-pas yok, nankörlük yok.
‘Meleðim’ desem de yok kanatlarýn,
Bir kuðunun kanadýný tut da gel!
Epik þiirler dizelim incir yapraklarýna,
Koca Ýstanbul’u uyut da gel!
Göm kaygýlarýný, Haliç’in ayaklarýna;
Yapmacýk sevdalara baðlama bel!
Böðürtlen izli buseler konsun yanaklarýna,
Burada yas yok, vefasýzlýk yok.
06.07.2010
Muhittin Alaca