Her din kefaret ister bilirsin Kimi zümrüdî bir elçi sayar topraðý Ve savar içersine binbir günahý Topraktan gelip toprak olma faslý iþte Nasýl bir gürzdür ki Düþmüþ insan içine Ýnsan içinde kara bir boþluk Topraðý göç yolu tayin etmekte
Kimine ise bir ah yeter Tespih tanesine vekalet edip Ýmamesi olur bu sayhanýn Bilirsin ki Ýmamesi okunmayan bir aþkýn Ýrticasýna ket vurulmaz Ve bilinmeyenin aksine bilinen dile neþter Çünkü aþk bilenirse kesme ihtimaline düþer Kesmediði aþýk aþka deðil Gölgesine mim çeker Çekil nazarýmdan aþk Bu mim elalara muteber
Niyetlerimin kesif kokusu Ya da düþünce festivali deðil bu Ayan beyan hayatýn arza tutumu
Deniz mili yokluðunla beraber Niyetlerimde topraðý gördü Hakiliðe gömüldü
Arta kalan umutlarýmla birlikte Teker üstü yolculuklar da bitti Bu yüzden kefaleti yok tövbelerin Ki bu þehir kaç Tevvâb eskitti Kaç meczup tövbekâr kesildi
Dinim kendime Ve evet Keramet kendini bilmekte..
Tevvâb;Tövbeleri baðýþlayan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünlemsiznida Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.