YOKSUN DİYE

Hani maviydi gökyüzüm benim.
Ben baktýðýmda perde aralýðýndan gizlice.
Kýpkýrmýzý kesilen sabahlarý
Gökyüzüm nerede þimdi ?
Ölenlerin ardýndan
Son bir sohpet için koþtuðumda,
Karalara boyayýp
Kendini sinesine astýðý kandillerle
Bana teselli veren
Gökyüzüm nerede þimdi ?
Suyum,topraðým,ateþim nerede ?
Umut çýkýnlarýna sarýp,
Alýpta gittinmi hepsini.
Sensizliðe ne isim takabiliyorum
Ne renk verebiliyorum.
Nereye dönsem þimdi yüzümü
Sen çýkýyorsun her köþe baþýndan.
Ellerime sürtünüyor ellerin
Yanýyorum,
Atýp ellerimi cehennemlere
Kokun döndürüyor baþýmý,
Ayaklarým alýp gidiyorlar kendilerini
Bir zamanlar þen kahkahalar attýðým yerlere,
Aklýna geliyorsun dudaklarýmýn,
Dudaklarým,buzdan lacivertlerle,
kapatýyor kendini
Zamana açamýyorum
Bir çarem sendin yaþamaya
Unuttum kuþlarla konuþmasýný
Sanýyorum ardýmdan konuþuyorlar,
Alýnýyorum
Güneþle beraber daha bir derinlere batýyor,
Ýçimde umudum,
YOKSUN DÝYE...!

Esin çevikoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın: