VATAN DİYORDU
Bir yiðit görmüþtüm son nefesinde,
Her canlý bu handa mihman diyordu.
Bayram sabahýnýn arefesinde,
Bambaþka aðardý, bu tan diyordu.
Bir anda bedenim karýþtý nura,
Þad oldu bu gönül, erdi sürura,
Bir hilal uðruna týrmandý sura,
Bayraðý elinde tutan diyordu.
Gülüyordu ay yýldýza bakarak
Yarasýndan asil kaný akarak
Bir an avuçlayýp taþý sýkarak
Namerttir, devlete çatan diyordu
Bugün bayram günüm, aðlama ana,
Cennetin müjdesi verildi bana,
Deðiþmem rütbemi koca cihana,
Ey nefsim birazcýk utan diyordu.
Feda olsun caným þanlý bayraða,
Þahadet þerbeti deðdi dudaða,
Nice þanlý yiðit düþmüþ topraða,
Uykuda kefensiz yatan diyordu.
Duyduðum cümleler baðrýmý yaktý,
Dizlerime kadar yaþlarým aktý,
Son defa etrafa þöyle bir baktý,
Sana hiç doymadým vatan diyordu.
Fikret CENGÝZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.