ÜRKEK CEYLANIM

Ürkek ceylaným derinden derinden baktý,
Etrafýndaki insanlarý bir ceylan gibi yaktý,
Onun bakýþlarý; çile, ýstýrap, aþk doluydu,
Aldatýlmýþlýk, terk edilmiþlik, acý doluydu.

Etrafýna güvensizlik duvarlarý örüyordu,
Kimi görse, ürkek ceylan gibi kaçýyordu,
Kime güvenip inanacaðýný hiç bilmiyordu,
Yaralý kanadým kýrýlacak diye korkuyordu.

Sahipsizlik, gerçekten de zordu bu devirde,
Art niyetli insanlar yakalýyor her seferinde.
Gülse suç, gülmese suç hainlerin nezdinde,
Güveneceði birini arýyordu, her seferinde.

Ýnsanlar, hep menfaat için yaklaþýyordu,
Ýþi bitince de bir tokat vurup kaçýyordu,
Kendi açýðýný görmeyip seni suçluyordu,
Kendisi ise arlý namuslu olup çýkýyordu.

Toplumda suçu iþleyenler hep üste çýkar,
Karþýsýndaki masuma iftira atýp suçu yýkar,
Mazlumu toplumun huzurunda asar, keser,
Sonra bir þey olmamýþ yüzsüz yüzsüz eser.

Ürkek ceylanlar kaderlerine terk edilmemeli,
Þeytana uyup haksýzlýk yolundan gidilmemeli,
Aslanlarýn siperde yattýðý, asla unutulmamalý,
Ceylanlar aslan pençelerinden uzak tutulmalý.

Sen, sen ol! Heva hevesine bu devirde uyma,
Ürkek ceylanlarý sakýn ha yarý yolda koyma!
Yaptýðýn iyiliði daima Allah için yapmalýsýn,
Kul olup seni yaratan yüce Allah’a tapmalýsýn.

27.04.2009
Akdaðmadeni
Sosyal Medyada Paylaşın: