GÜNLERDEN CUMARTESİ

Günlerden Cumartesi, bir öðle vakti
Hatýrlar mýsýn gözlerinin gözlerime deðdiði saniyeyi,
Hani kapýdan sen girdin ya içeri,
Aklým nefesim ve kalbim beni terketti,
Sen oturana kadar dünyayla baðlantým kesildi,
Kendime geldiðimde farkettim ki;
Yüzüm ateþler içindeydi,
Sen bile bu halimi farketmedin belki,
Konuþamadým bir süre, bilemedim ne diyeceðimi,
Film koptu bir an, o an öylesine zordu ki;
Herkes anlayacak diye içimden geçenleri,
Þaþýrdým nasýl hareket edeceðimi,
Nasýl bir duygu fýrtýnasýdýr bu!
Aklýmý durduran!
Nefesimi kuþatan!
Yüreðimi donduran!
Hala etkisindeyim o anýn,
Nasýl etkisinden kurtulacaðým bu þokun,
On beþ günlük özleminle seni görünce,
Devre dýþý kaldý bütün uzuvlarým,
Bir selam bile veremedim,
Ýyi de sen niye selamsýz gelip gittin onu da çözemedim...
Ah! Hala aðrýyor kalbim,
Hala tam kapasite çalýþmýyor beynim,
Hala tutulacak gibi nefesim,
Bitsin artýk! Bu bütün dileðim...
Yaþamayan bilemez nasýl birþey olduðunu,
Bu çok muhteþem ve çok tehlikeli bir duygu,
ALLAH’ým göster bundan kurtulmanýn yolunu,
Göremiyorum bu aþkýn sonunu...
Yüreðim dara düþtü,
Gönlüm firarda,
Nefesim gidip geliyor her an molada,
Bu gidiþle bu aþk son bulacak korkarým kara toprakta,
Allahým þu kuluna artýk acý da,
Bir huzura ersin þu yalan dünyada.AMÝN!
Sosyal Medyada Paylaşın: