‘Sök al gözlerini.’ Dedim Saçlarýný iþledim iðne iplik.
Yine gülümsedi, alay etti bu defa; ‘Bende yýrtar alýrým öyleyse.’
Okadar mutluyum ki gergefe aldým düþlerini Ve nefesimi ördüm umutlarýna.
‘Sus’ Dedi öfkeyle. ‘Kâbus olur varlýðým sana.’ ‘Olsan ne çýkar?’ Dedim, bu defa ben alay ediyordum. Ben ölüme el açmýþým.
Ne yapacaðýný þaþýrdý, ‘Canýma kýyarým.’ Diye tehdit etti beni. ‘Ben zaten öldürmedim mi seni?’ Dedim.
Durdu bir an. Kafasý karýþtý adeta. ‘Hani seni nefretimle boðup o pis bedenini yok etmiþtim.’ ‘Hatýrladýn mý?’
Biraz düþündü ve; ‘O zaman ben öldüysem nasýl oluyorda senle konuþabiliyorum hala?’ Dedi. ‘Lanet okuttuðun varlýðýn sarstý ruhumu.’ ‘Sen zaten hiç yoktunki.’ ‘Ben sadece sevdim.’ Diyordum. Yalan söyleyebilmiþtim, oysa gözleri ellerimdeydi.
‘Oyunlar oynadým hiç olmamýþ bedeninle.’ ‘Düþlerime misafir ettim ruhunu.’ ‘Oysa sen hiç olmadýn beni hiç sevmedin biliyor musun?’ ‘Ellerimden tutuþlarýn bile yalandý.’ ‘Gözlerimin içine baka baka yalan söyledin seni seviyorum diye.’ Ben hep gülümsedim sana, týpký ruhumu almaya geldiðin her an gülümsediðim gibi. Anlýyormuþçasýna beni dinliyordu, gözleri gözlerimdeydi.
‘Ne aptalým kendimi senle aldattým.’ ‘Ruhumu sattým o iðrenç bedenine.’ ‘Seni sevdim mi sandýn yoksa?’ Anlar gibi oldu yalan mý söylüyordum? Gözleri düþlerimdeydi oysa.
‘Bende sevmedim emin ol.’ Diyordum ‘Aslýnda inanma bana.’ Ne söylesem çeliþki ya da çýkmaz. ‘Sen bana bakma, ben sen gideli kendime hayali sevgililer edindim.’ ‘Ruhuna hiç lanet yaðdýrmadým ve gerçekten sevdim seni itiraf ediyorum.’
Kahkaha attý ve etrafýmda dolaþmaya baþladý. ‘Sen lanet olasý bir delisin.’ Diyordu bana. ‘Sen kandýrýlmaktan hoþlanýyordun, bende kandýrýyordum seni.’ ‘Köpekler gibi seviyordun beni.’ Diyordu. ‘Evet seviyordum.’ Diye baðýrdým. Sadýktýmda. ‘Aptalsýn sen iþte.’ Dedi, gülmseyerek. Etrafýmda dönmeye devam ediyordu. ‘Gerçekten ahmaksýn sen, nasýl olduda inandýn bana? Gözlerimden ateþ çýkýyordu adeta. ‘Ben inanmadan yaþayamam.’ Diye baðýrdým. ‘O zaman öl.’ Dedi. ‘Ýnandýklarýn yalanmýþ hala anlamadýn mý?’
Sersemledim, düþecek gibi oldum ama onun karþýsýnda düþemezdim. ‘Ben sen gibi bir yalandan, gerçek acýlar türettim gözyaþý ekledim, gülümseyen maskelerle gezdim yanýnda.’ ‘Asýl ben seni kandýrdým.’ Diyordum. Son gücümle o çevremde dönerken saçlarýndan yakaladým. Hala bebekler gibi kokuyordu, saf ve masum. ‘Gerçek yüzümü görmek ister misin?’ Diye sordum. Sesi çýkmýyordu artýk. Gözlerimdeki lanetle, nefretle yok ettim varlýðýný. Beni öldürmeye gelmiþti oysa. Omzumda tabut yükü sevdalarla kalakaldým ortada. Sosyal Medyada Paylaşın:
Timur KOHEN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.