Saat 03.09. Kendimle kaldýðým ender zamanlardan. Ve, ilginçtir 1 saat önce gözlerimden akan iki damla yaþý silip, Yeniden baþladýðým, "Tanýdýk zamanlar" dan.
Ýçim yangýn yeri. Ýçim deprem sessizliði. Ýçim taþkýn bir nehir.
Sel suyuna kim engel derse biri; "BEN. KONUÞAMIYORUM..." Der, içimdeki kiþi.
Okunduðunda anlatýyor üç nokta böyle bitmediðini. Devamý var...
Ben konuþamýyorum. Baþkalarýnýn cümlelerinden kazanýyorum hayatý. Kendi hayatýmdan tüketiyorum zamaný. Can’ ým için biriktiriyorum kendimi, O harcadýðýnda biteyim diye. O’nun için saklýyorum zaaflarýmý. Can’ým için canýmda kan tutuyorum, Akýtmýyorum manayý.
*Tanýdýk zamanlardan biri*
Genç kadýnýn gözleri dolar birden. Ýçinde yangýn, yakýlmýstýr geceler.
Dönüþsüz damlalar yola koyulur, Ýzi vardýr,onlar yolunu bulur.
Ýnce elleri yüzünde kadýnýn
Ve,
Ne göz yaþ, ne de izi. Ne nem, ne pusu. Ne sen, ne ben.
Kalbim aðladý... Bitmedi, Ellerim sildi... Bitti. "Geçti." Sosyal Medyada Paylaşın:
Hümeyra Yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.