ŞİİRİN SOĞUK YÜZÜ

Gönlümün yýkýk duvarlarýnda

tozduman þiirler dolar genzime.

Gözlerimde cansuyum.

Baktýðým yüzlerde öldürdüm sevinçleri



Söndüðünde yýldýzlar

damarlarýmdan çekilir hayat.

Dili zifir küfrüm yýrtar geceyi.



Saðdan gidip açýk arayanlar

kamburlaþýrken kentin kaldýrýmlarýnda,

geç gelen selamlara gebe kalýr meydanlar.



Gözü baðlýdýr hayatýn

duvar diplerinde aðlarken çocuklar.

Ve

insanlýk direnir içimde.

Tecritte yüreðim.



Her çýðlýkta sol vurur ayak sesleri tükenmiþliðin.

Kendi salyalarýnda boðulmalý gücünü masumda sýnayanlar.




Çýrpýnýrken kuþ kanatlarý

korku atmalý þakaklarýnda.



Onlar ki;

duasýyla doðuramadýklarýný beddualarýyla öldürenler.

Onlar ki;

el-aman dileyenleri göremeyenler.



Akitlileri dar vakitlerde almalý Azrail.

Ki; görmeliler ölümün soðuk yüzünü.



Musalla kokmalý mevsim geçiþleri,

Çiçekler duaya durmalý.



07.04.2010

Mümin Düzenli



Sosyal Medyada Paylaşın: